Ahmet Kaya - Biz Üç Kişiydik

Текст песни

Biz üç kişiydik; Bedirhan, Nazlıcan ve ben
Üç ağız, üç yürek, üç yeminli fişek!
Adımız bela diye yazılmıştı dağlara taşlara
Boynumuzda ağır vebal, koynumuzda çapraz tüfek
El tetikte, kulak kirişte ve sırtımız toprağa emanet
Baldıran acısıyla ovarak üşüyen ellerimizi
Yıldız yorgan altında birbirimize sarılırdık
Deniz çok uzaktaydı ve dokunuyordu yalnızlık
Gece uçurum boylarında, uzak çakal sesleri
Yüzümüze, ekmeğimize, türkümüze çarpar geçerdi
Göğsüne kekik sürerdi Nazlıcan, tüterdi buram buram
Gizlice ona bakardık, yüreğimiz göçerdi
Belki bir çoban kavalında yitirdik Nazlıcan’ı
Ateşböcekleriyle bir oldu, kırpışarak tükendi
Bir narin kelebek ölüsü bırakıp tam ortamıza
Kurşun gibi, mayın gibi tutuşarak tükendi
Oy Nazlıcan; vahşi bayırların maralı
Nazlıcan; saçları fırtınayla taralı
Sen de böyle gider miydin yıldızlar ülkesine?
Oy Nazlıcan, oy, canevinden yaralı
Nazlıcan; serin yayla çiçeği
Nazlıcan; deli dolu heyecan
Göğsümde bir sevda kelebeği
Nazlıcan, ah Nazlıcan
Artık yenilmiş ordular kadar eziktik, sahipsizdik
Geçip gittik, parka ve yürek paramparça
Gerisi ölüm duygusu, gerisi sağır sessizlik
Geçip gittik, Nazlıcan boşluğu aramızda
Bedirhan’ı bir gedikte sırtından vurdular
Yarıp çıkmışken nice büyük ablukaları
Omuzdan kayan bir tüfek gibi usulca
Titredi ve iki yana düştü kolları
Ölüm bir ısırgan otu gibi sarmıştı her yanını
Devrilmiş bir ağaçtı ay ışığında gövdesi
Uzanıp bir damla yaş ile dokundum kirpiklerine
Göğsümü çatlatırken nabzımın tükenmiş sesi
Sanki bir şakaydı bu, birazdan uyanacaktı
Birazdan ateşi karıştırıp bir cigara saracaktı
Oysa ölüm sadık kalmıştı randevusuna, ah
O da Nazlıcan gibi bir daha olmayacaktı
Ey Bedirhan; katran gecelerin heyulası
Ey Bedirhan; kancık pusuların belası
Sen de böyle bitecek adam mıydın? Konuşsana!
Ey Bedirhan; ey mezarı kartal yuvası
Bedirhan; mor dağların kaçağı
Bedirhan; mavi gözleri şahan
Zulamda suskun gece bıçağı
Bedirhan, ah Bedirhan
Biz üç kişiydik;
Üç intihar çiçeği;
Bedirhan, Nazlıcan ve ben
Suphi!