Kælan Mikla - Ástarljóð

Текст песни

Hvernig gátu hunangsgylltar hlíðarnar
Og bjargvættar bláminn í björgunum
Skyndilega skotist á brott
Skelfingar skugginn er kuldalegur
Vorið var vonbrigði
Og sumarið þrældómur vetrarins
Ég er volandi vændiskona
Veggja sem hindra mína
Gleði og glæstu framtíðar drauma
Ég man þegar ég speglaðist
Í gullslegnu vatni
Og sá sjálfa mig brosa
Svanurinn sem kenndi mér
Forðum að fljúga
Er nú farinn, floginn á brott
Og ég sit hérna eftir
Alveg vængjalaus
Og velti því fyrir mér
Hvort ég fái nokkurn tíma aftur að fljúga
Ég festi mig við arfa í garðinum
Hjartað mitt er að springa
Skelfingar skjálfti í líkama mínum
Ríkir og reiðin er óflýjandi
Líkami minn er ólgusjór
Og ég vona að þið drukknið öll með mér
Hjartsláttur minn er óreglu öldugangur
Og lungun mín fyllast af vatni
Ég vona að þú farir til helvítis, ástin mín
Svo ég fái kannski að hitta þig aftur
Ég vona að þú farir til helvítis, ástin mín
Svo ég fái kannski að hitta þig aftur
Ég vona að þú farir til helvítis, ástin mín
Svo ég fái kannski að hitta þig aftur
Ég vona að þú farir til helvítis, ástin mín
Svo ég fái kannski að hitta þig aftur
Ég vona að þú farir til helvítis, ástin mín
Svo ég fái kannski að hitta þig aftur
Aftur
Svo ég fái kannski að hitta þig aftur
Aftur
Aftur